Najprościej mówiąc, osteopata skupia się na człowieku jako całości, systemie naczyń połączonych. Diagnozuje i leczy przyczynę objawów. Fizjoterapeuta natomiast skupia się na konkretnym obszarze ciała i poprawia jego funkcjonowanie. To dwa ważne, lecz odrębne zawody i specjalizacje. Na świecie osteopatów raczej nie porównuje się z fizjoterapeutami, a z lekarzami medycyny.
Aby zostać osteopatą trzeba być magistrem fizjoterapii lub lekarzem medycyny i przejść specjalistyczne szkolenie w zakresie medycyny osteopatycznej, które trwa zazwyczaj 5 lat i kończy się egzaminem klinicznym. Edukacja obejmuje zarówno nauki medyczne, jak i szerokie szkolenie z zakresu technik manualnych.
Fizjoterapeuci w Polsce są zawodem medycznym. Kończą jednolite studia magisterskie trwające zazwyczaj 5 lat. Programy te obejmują anatomię, fizjologię, biomechanikę, patologię oraz różnorodne techniki terapeutyczne.
W USA doktor medycyny osteopatycznej (w skrócie D.O.) jest absolwentem szkoły medycznej oraz w pełni licencjonowanym lekarzem, który pracuje w szpitalu na równi z lekarzami medycyny (M.D.). Mogą oni przepisywać leki i wykonywać operacje chirurgiczne. Różnica polega na tym, że D.O. na pierwszym miejscu stawiają pracę z ciałem i terapię manualną, aniżeli leczenie farmakologiczne.
Osteopatia – początki i filozofia
Osteopatia jako nurt w medycynie została stworzona w 1874 roku przez amerykańskiego lekarza Andrew Taylora Stilla. Był on przekonany, że wiele chorób wynika z problemów z układem mięśniowo-szkieletowym i że manualne techniki mogą wspomagać proces samoleczenia organizmu. Od samego początku osteopatia przyjęła holistyczne podejście, zakładając, że zdrowie ciała zależy od jego struktury, a manipulacje mogą poprawić funkcje narządów wewnętrznych.
Historia fizjoterapii
Korzenie fizjoterapii sięgają starożytności, ale nowoczesna fizjoterapia rozwinęła się głównie w XIX i XX wieku. Jej rozwój był ściśle związany z potrzebą rehabilitacji osób z urazami, zwłaszcza po wojnach światowych. Fizjoterapia od początku istnienia koncentrowała się na przywracaniu funkcji ruchowych, poprawie sprawności fizycznej oraz rehabilitacji po urazach i chorobach.
Terapia u osteopaty
Osteopaci stosują głównie techniki manualne, takie jak:
· Manipulacje stawów i kręgosłupa: delikatne lub bardziej dynamiczne techniki mające na celu poprawę ruchomości i wyrównanie struktury ciała.
· Techniki tkanek miękkich: praca nad mięśniami, powięziami i więzadłami w celu zmniejszenia napięć i poprawy krążenia.
· Techniki czaszkowo-krzyżowe: subtelne manipulacje w okolicy czaszki i kości krzyżowej, które mają na celu równoważenie układu nerwowego.
· Techniki trzewne: manipulacje narządów wewnętrznych, mające na celu poprawę ich ruchomości ukrwienia i funkcji.
Terapia u fizjoterpauety
Fizjoterapeuci korzystają z różnych narzędzi terapeutycznych, takich jak:
· Ćwiczenia terapeutyczne: indywidualnie dostosowane programy ćwiczeń mające na celu poprawę siły, elastyczności i koordynacji.
· Terapia manualna: mobilizacje stawów, masaż i techniki tkanek miękkich w celu zmniejszenia bólu i poprawy ruchomości.
· Elektroterapia: wykorzystanie prądów elektrycznych do stymulacji mięśni, uśmierzania bólu lub przyspieszenia gojenia.
· Terapia ruchowa: nauczanie prawidłowej postawy, ergonomii oraz technik ruchowych w celu zapobiegania urazom.
· Rehabilitacja pooperacyjna i pourazowa: wsparcie pacjentów po operacjach i urazach w odzyskiwaniu sprawności.
Jaki pacjent do osteopaty?
Osteopaci często leczą pacjentów z przewlekłymi bólami pleców, migrenami, problemami trzewnymi (np. zaburzenia trawienia), a także osób szukających ogólnej poprawy zdrowia i samopoczucia. Pacjenci szukają osteopatów również z powodu problemów z układem ruchu, które niekoniecznie są wynikiem urazu, ale raczej przewlekłych napięć lub zaburzeń funkcji.
Kiedy do fizjoterapeuty?
Fizjoterapeuci pracują z pacjentami, którzy mają problemy ruchowe, wynikające z urazów (np. skręcenia, złamania), chorób przewlekłych (np. stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów), zaburzeń neurologicznych (np. udary, choroba Parkinsona), oraz po operacjach (np. endoprotezy stawów). Fizjoterapia jest kluczowa w procesie rehabilitacji i odzyskiwania funkcji.
Współpraca i integracja.
Często osteopata i fizjoterapeuta mogą współpracować w procesie leczenia pacjenta. Przykładowo, osteopata może pomóc w zbalansowaniu ciała i złagodzeniu dolegliwości, po czym fizjoterapeuta może wprowadzić ćwiczenia wzmacniające i rehabilitacyjne, które utrwalą efekty terapii. W URAMclinic pacjenci mają ogromny komfort, ponieważ osteopata Marcin Uram (D.O.) jest również fizjoterapeutą, a ponadto ściśle współpracuje z fizjoterapeutami w naszym zespole. Dzięki temu każdy pacjent może korzystać z dobrodziejstwa obu specjalizacji i być w pełni zaopiekowany.
Leczenie bólu w URAMclinic
Osteopatia i fizjoterapia różnią się filozofią, podejściem do pacjenta oraz stosowanymi technikami, ale obie dziedziny mają na celu poprawę zdrowia pacjenta i przywrócenie prawidłowej funkcji układu ruchu. Połączenie dobra obu światów daje wyjątkowe efekty w leczeniu bólu. W URAMclinic każdy pacjent ma okazję doświadczyć leczenia bólu zarówno osteopatią jak i fizjoterapią. Dodatkowo oferujemy też masaże i treningi jak i konsultacje z genetykiem.
Comments